Salute Militaire gemeenschap: Kristian Zacharias

Salute Militaire gemeenschap: Kristian Zacharias

"Mijn militaire ervaring heeft mij een training van onschatbare waarde opgeleverd in het belang van teamwerk en het in één keer goed doen van de zaken. Ik heb geleerd dat echt leiderschap betekent dat je het goede voorbeeld geeft en bereid bent dezelfde taken uit te voeren die je van anderen vraagt."

Wat is het Salute Militaire gemeenschap?

Het Salute Gemeenschap is een uniek cohort van veteranen en de militaire gemeenschap die als voorbeeld dienen van de waarde die hun ervaringen voor onze industrie brengen. De Militaire Gemeenschap ondersteunt Salute's missie en streeft naar het bereiken van onze gedeelde visie om veteranen en militaire echtgenoten carrièremogelijkheden te bieden in de datacenterindustrie. We zijn trots op de militaire gemeenschap voor het teruggeven aan andere leden die een carrière in deze branche willen beginnen.

Lee Kirby, Salute Medeoprichter en gepensioneerde legerkolonel interviewde Kristian Zacharias, lid van de militaire gemeenschap, technisch manager bij Salute Mission Critical en veteraan van de Royal Air Force.

Voordat we verder gaan, willen onze lezers je graag een beetje leren kennen. Kun je iets vertellen over je jeugd?

Ik kom uit Blackpool, een pittoresk kustplaatsje in het noordwesten van Engeland. Mijn reis naar waar ik nu ben, begon met een nieuwsgierige jeugd. Ik was het kind dat dol was op het bouwen van schaalmodelvliegtuigen en het niet kon laten om dingen uit elkaar te halen in de garage van mijn vader. Die begindagen brachten een droom in mij naar boven: ik wilde ingenieur worden bij de Royal Air Force (RAF). Toen ik op 17-jarige leeftijd werd aangenomen, zat ik in de wolken. Zeker, ik had een technische opleiding aan de plaatselijke universiteit afgerond, maar toen ik mijn huis verliet en het leger in ging, werd ik vervuld van jeugdige naïviteit. Mijn lieve moeder huilde een maand lang, omdat ze zich zorgen maakte over haar avontuurlijke kind.

En wat doe jij vandaag?

Na 13 jaar militaire dienst te hebben vervuld, ben ik als ingenieur een nieuwe weg ingeslagen in de telecommunicatie- en datacenteroperaties. Door hard werken en vastberadenheid klom ik uiteindelijk op tot Global Director of Service Operations, waar ik het voorrecht had hyperscale klanten te ondersteunen. Ik besloot echter een paar jaar afstand te nemen van de techniek om een ​​dieper gevoel van persoonlijke vervulling en levensperspectief te krijgen. Gedurende deze tijd heb ik gewerkt met mensen die kampen met leerproblemen, verslavingsproblemen en dakloosheid. Het was een diep vernederende ervaring die mij waardevolle lessen in nederigheid en dankbaarheid heeft geleerd, die ik tot op de dag van vandaag met mij meedraag.

Tegenwoordig ben ik er trots op om als technisch manager bij de Salute EMEA-ontwerpteam. In deze rol bied ik mechanisch en elektrisch advies van onschatbare waarde aan klanten die hun datacentermiddelen en -locaties willen uitbreiden of optimaliseren. Ik voer ook haalbaarheidsstudies uit voor het ontsluiten van capaciteit, bied due diligence-ondersteuning voor nieuwe acquisities en deel mijn schat aan operationele expertise op het gebied van datacenters wanneer dat nodig is. Ik heb het voorrecht gehad om bij te dragen aan de uitrol van de Salute Playbook op een van onze EU-locaties, waardoor mijn streven naar uitmuntendheid op dit gebied nog verder wordt versterkt.

Kun je ons iets vertellen over je militaire achtergrond?

Mijn reis begon toen ik mij aanmeldde bij de Royal Air Force als Ground Support Equipment Technician. Na een rigoureuze bootcamp van zes weken ging ik naar Zuid-Wales voor handelstraining. Daar verdiepte ik mij in de wereld van verbrandingsmotoren, straalmotoren, hydraulica, compressoren en een breed scala aan grondondersteuningsapparatuur voor vliegtuigen. Ik leerde zelfs de kunst van het vervaardigen van precisiemetaalwerk, waarbij handvijlen tot een tolerantie van 6ste van een inch een tweede natuur werd, dankzij mijn militaire opleiding.

Mijn eerste post bracht me naar RAF Halton, een militair hospitaal en een trainingskamp voor vliegtuigleerlingen. Ondanks de relatieve rust aan het vliegtuigfront werd ik regelmatig ingezet in andere RAF-kampen om grondonderhoud en ondersteunende activiteiten in het zuiden van Engeland uit te voeren. Deze omgeving bood volop mogelijkheden voor persoonlijke groei en betrokkenheid bij recreatieve, educatieve en sportieve activiteiten. Met trots vertegenwoordigde ik RAF Halton in het hockey, waarbij ik deelnam aan wedstrijden tegen verschillende kampen en inter-service toernooien, zelfs in het buitenland. Mijn sporttrofeeën blijven een dierbare herinnering aan mijn tijd als vertegenwoordiger van het leger in deze sport.

Mijn militaire reis ging verder op RAF Lyneham, de toenmalige basis van het Hercules C-130 transportvliegtuig. Naast mijn reguliere kamptaken ondersteunde ik talloze nationale en internationale missies met het vliegtuig. Een onvergetelijke ervaring was het springen van de verlaagde staarthelling tijdens de vlucht, met behulp van een vaste parachute, en het landen in de zee voor de zuidkust van Engeland – een opwindend en, toegegeven, nat avontuur! Tijdens mijn diensttijd kreeg ik ook een driejarige vrijlating om Mechatronica te studeren aan de universiteit, waardoor ik een gevarieerde vaardigheden kon ontwikkelen die van onschatbare waarde zouden blijken in mijn burgerleven.

Ik had het geluk dat ik drie keer naar de Falklandeilanden in de Zuid-Atlantische Oceaan werd gedetacheerd, telkens voor een rondreis van vier maanden. Tijdens één tournee was ik verbonden aan een RAF Regiment Squadron dat verantwoordelijk was voor de bescherming van het vliegveld met grond-luchtraketten. Ik heb XNUMX uur per dag ondersteuning geboden voor alle energieopwekkingsapparatuur op vier afgelegen, gecamoufleerde raketlocaties. 's Nachts naar deze locaties rijden was altijd een interessante ervaring, omdat koplampen ten strengste verboden waren om onze positie niet te onthullen.

Voor mijn andere twee tours kreeg ik een gespecialiseerde training in het produceren van vloeibare zuurstof van ziekenhuiskwaliteit voor vliegtuigen en medisch gebruik. Deze tours lieten me niet alleen getuige zijn van de ongelooflijke lokale fauna, waaronder pinguïns en zeehonden, maar boden ook de mogelijkheid om nauw samen te werken met andere diensten zoals de Royal Navy en het Britse leger.

Tijdens mijn RAF-dienst had ik het voorrecht mijn allereerste bezoek aan de Verenigde Staten te brengen tijdens een zes weken durende oefening op de Eielson USAF-basis in Alaska. Daar ondersteunde ik het vrijstaande C-130 Hercules-vliegtuig en kreeg ik de kans om deel te nemen aan een overvloed aan verbazingwekkende militaire en sociale ervaringen.

Mijn militaire reis was een ongelooflijk avontuur vol unieke ervaringen en waardevolle vaardigheden die de weg zouden vrijmaken voor mijn succesvolle overgang naar het burgerleven.

Kunt u het meest interessante verhaal delen dat u tijdens uw militaire carrière hebt meegemaakt? Welke ‘take-away’ heb je uit dat verhaal geleerd?

In 1997 kreeg ik de opmerkelijke kans om me bij een Hercules-squadron aan te sluiten voor een drielandenoefening op de Amerikaanse luchtmachtbasis Eielson (USAF) in Alaska. Deze oefening bracht militaire vliegtuigen uit de VS, Groot-Brittannië en Japan samen en markeerde een historisch moment in gezamenlijke militaire operaties.

Wonen op een USAF-basis was een ervaring als geen ander, nog onvergetelijker gemaakt door het ongelooflijke USAF-personeel dat ons in hun huizen verwelkomde voor entertainment en vieringen van de Onafhankelijkheidsdag. Tijdens mijn verblijf daar had ik de kans om getuige te zijn van de wilde dieren in Alaska en een beer en een groundhog te spotten. Ik waagde me ook naar het nabijgelegen stadje North Pole, waar de kerstfestiviteiten het hele jaar door aanhielden, ook al baadde het grootste deel van de dag in het zonlicht. En natuurlijk was het werken van dichtbij met USAF-15's, A-10's en zelfs stealth-bommenwerpers een sensatie die niet te beschrijven is.

Een bijzonder gedenkwaardig incident deed zich voor toen een groep RAF-collega's en ik op een weekend apparatuur aan het tanken waren. Zonder dat we het wisten, overschreden we een rode lijn nabij de straaljagers van de USAF, wat een veiligheidsincident veroorzaakte. Plotseling bevonden we ons met ons gezicht naar beneden op het asfalt, omringd door de militaire politie met geweren op ons gericht. Toen onze identiteit eenmaal was geverifieerd, veranderde de sfeer en was het USAF-personeel verontschuldigend en vriendelijk. Tot op de dag van vandaag deel ik die unieke ervaring graag als een memorabele anekdote.

Wat deze ervaring mij heeft geleerd is dat er, ongeacht de branche, het beroep of de rang, binnen het leger een natuurlijke kameraadschap bestaat, die grenzen en culturen overstijgt. Het versterkte ook een waardevolle les: wanneer je op een USAF-basis bent, is het verstandig om uit de buurt van hun vliegtuigen te blijven!

Denk je dat je ervaring in het leger je heeft geholpen om je voor te bereiden op zaken of leiderschap? Kunt u uitleggen?

Absoluut! Mijn militaire ervaring heeft mij een training van onschatbare waarde opgeleverd in het belang van teamwerk en het in één keer goed doen van zaken. Het legde de basis voor het begrijpen van de cultuur van motivatie en hoe je het beste in mensen naar boven kunt halen. Ik heb geleerd dat echt leiderschap betekent dat je het goede voorbeeld geeft en bereid bent dezelfde taken uit te voeren die je van anderen vraagt. Bovendien hebben de steeds veranderende sociale kringen van het leger mijn sociale vaardigheden en mijn vermogen om contact te maken met mensen met verschillende achtergronden aangescherpt.

De overgang naar het burgerleven bracht echter zijn eigen uitdagingen met zich mee. Omdat ik vanaf jonge leeftijd in het leger zat, merkte ik dat ik me enigszins benadeeld voelde in bepaalde aspecten van de civiele werkomgeving, omdat ik nooit was blootgesteld aan niet-militaire denkwijzen. Het was een angstaanjagende ervaring. Bij mijn eerste civiele baan was ik verbaasd toen iedereen gewoon om 17 uur inpakte en vertrok, ook al was er nog werk aan de winkel! Tot op de dag van vandaag kan ik mezelf er niet toe brengen dat te doen. Niettemin ben ik tot het besef gekomen dat de 'wij versus zij'-culturen die op sommige civiele werkplekken kunnen bestaan, niet de manier zijn waarop militair personeel te werk gaat. Dit besef gaf mij de kracht om mijn vaardigheden te benutten om mensen bij elkaar te brengen en samenwerkingsomgevingen te bevorderen.

Niemand van ons kan succes behalen zonder enige hulp onderweg. Is er een bepaalde persoon waar je dankbaar voor bent die je heeft geholpen om te komen waar je nu bent? Kun je een verhaal delen?

Tijdens mijn militaire reis had ik het voorrecht een duurzame band te vormen met een opmerkelijk persoon, Clive Fotheringham. Clive en ik hebben samen uitdagingen en triomfen doorstaan ​​terwijl we in het leger dienden, en onze band is alleen maar sterker geworden sinds de overgang naar het burgerleven. Opmerkelijk genoeg hebben we samengewerkt in drie verschillende burgerorganisaties, een ervaring die onze horizon heeft verruimd op manieren die we niet hadden kunnen voorzien.

De invloed van Clive is van cruciaal belang geweest in mijn carrière en heeft mij kennis laten maken met rollen die ik in mijn eentje misschien nooit had overwogen. Zijn vertrouwen in mijn capaciteiten heeft niet alleen onze vriendschap versterkt, maar heeft ook onze samenwerkingsvaardigheden aangescherpt tot een niveau waarop het voelt alsof er niets is dat we samen niet kunnen bereiken.

Geïnspireerd door Clive's standvastige werkethiek, eerlijkheid, integriteit en onwankelbare streven naar uitmuntendheid, heb ik hem gretig gevolgd in verschillende professionele ondernemingen. Via Clive ontdekte ik deze lonende kans hier Salute Mission Critical, een bewijs van het diepgaande vertrouwen en wederzijds respect dat ons partnerschap definieert.

Je maakt deel uit van de Salute Militaire gemeenschap die een gemeenschappelijke passie deelt voor het helpen van veteranen en militaire echtgenoten om toegang te krijgen tot de datacenterindustrie. Het is gericht op veteranen die veteranen helpen. Waarom is dit belangrijk voor je?

Gedurende mijn carrière als burger heb ik het voorrecht gehad om met talloze veteranen samen te werken, en ik ben altijd getroffen door wat ik beschouw als hun onmiskenbare “x-factor” in termen van inzetbaarheid. Er zijn echter momenten geweest waarop ik diep bedroefd was. Tijdens mijn tijd bij dakloosheidsinitiatieven kwam ik verschillende veteranen tegen die op tragische wijze in werkloosheid, middelenmisbruik, dakloosheid en verslechterende geestelijke gezondheidsproblemen waren beland sinds ze de dienst hadden verlaten.

Het is absoluut cruciaal dat we het ongelooflijke potentieel van veteranen erkennen zodra ze de overstap maken naar het burgerleven en hen duidelijk maken dat er in dit nieuwe hoofdstuk een mooie toekomst wacht. Je aanpassen aan het burgerleven en je plek in de burgerwereld ontdekken kan een intimiderende en moeizame reis zijn. Veteranen beschikken over een uniek perspectief, houding en manier van denken, en zijn zich vaak niet bewust van de waardevolle vaardigheden die zij voor potentiële werkgevers met zich meebrengen. Met de juiste kansen, begeleiding en ondersteuning transformeren ze echter in waardevolle bezittingen, waarbij ze hun loyaliteit aan een zaak dragen als een ereteken dat een leven lang meegaat.

Je bent een persoon van grote invloed. Als je een beweging zou kunnen inspireren die het meeste goeds zou brengen voor de meeste mensen, wat zou dat dan zijn? Je weet nooit wat je idee kan triggeren.

Mijn missie is altijd duidelijk geweest: dakloosheid aanpakken en voorkomen door stabiele, veilige onderkomens aan te bieden die zijn uitgerust met uitgebreide ondersteunende diensten ter plaatse. Deze ruimtes dienen als toevluchtsoorden voor individuen die door de turbulente wateren van chaotische, door trauma geteisterde levens navigeren en hen helpen hun ware potentieel te herontdekken en te realiseren. Onder degenen die profiteren van deze essentiële hulpbronnen bevinden zich veteranen die om verschillende redenen moeite hebben gehad om soepel over te stappen naar het burgerleven, waarbij ze vaak worstelen met de lasten van een slechte geestelijke gezondheid en middelenmisbruik.

Hoe kunnen onze lezers u online volgen?

Ik zit op LinkedIn. 

Kristian Zacharias vandaag, technisch manager bij Salute Mission Critical

Als je een veteraan of een militaire echtgenoot bent die op zoek is naar een opwindende carrière in een groeiende industrie, contact met ons op Salute. Wij kunnen u op weg helpen naar succes.

Als u de talentkloof in datacenters wilt dichten met individuen die zich inzetten voor militaire precisie in hun carrière, deze link. Neem de helden van vandaag, morgen in dienst.

Doe mee op sociaal

Krijgen Salute inzichten in uw inbox

Uw gegevens worden niet gedeeld buiten Salute en alleen gebruikt om u van informatie te voorzien. Voor meer details verwijzen wij u naar onze Privacy Policy.

Uitgelichte bron

We hebben de datacenter-talentcrisis opgelost. Hier is hoe

We kunnen kritieke infrastructuur over de hele wereld op grote schaal ondersteunen omdat we de talentuitdaging hebben opgelost die zelfs de meest geavanceerde hyperscalers, colo-providers en edge-operators plaagt.

Het 'geheim' is onze unieke mensen, processen en technologie. Bekijk ze in actie in ons Data Center Operations Playbook.

Salute in actie

Case Study's

Aanraders

Krijgen Salute inzichten in uw inbox

Uw gegevens worden niet gedeeld buiten Salute en alleen gebruikt om u van informatie te voorzien. Voor meer details verwijzen wij u naar onze Privacy Policy.

Krijgen Salute inzichten in uw inbox

Uw gegevens worden niet gedeeld buiten Salute en alleen gebruikt om u van informatie te voorzien. Voor meer details verwijzen wij u naar onze Privacy Policy.
Scroll naar boven
Scroll naar boven